คำกริยาที่ไม่มีหน่วยกรรม

คำกริยาอกรรม
คือคำกริยาที่ไม่ต้องมีนามวลีทำหน้าที่เป็นหน่วยกรรม หน่วยเติมเต็ม หรือหน่วยเสริมความตามหลัง เช่น หัวเราะ ตก ขึ้น ตาย ยืน เดิน เสียใจ ดีใจ วิตก กังวล เซ็ง สนุก หัวแตก ปวดท้อง เช่น

-เด็กหัวเราะ เพื่อน ๆ ดีใจ

-ฝนตก นายกรัฐมนตรีวิตก

-พระอาทิตย์ขึ้น นาฬิกาตาย วัยรุ่นเซ็ง

-ตำรวจยืน พ่อเดิน เราเสียใจ พี่สาวแวดท้อง

คำกริยาคุณศัพท์
คือคำกริยาที่ไม่ต้องมีนามวลีทำหน้าที่เป็นหน่วยกรรม หน่วยเติมเต็ม หรือหน่วยเสริมความ ตามหลัง และเป็นคำกริยาที่แสดงคุณสมบัติหรือสภาพของคำนามหรือคำบุรุษสรรพนาม เช่น ดี สวย ว่องไว สูง เช่น

-เด็กคนนี้ดี

-บ้านแถวนี้สวยทุกหลังเลย

-นักกีฬาเหล่านี้ว่องไว

-เขาสูงขึ้นมากทีเดียว

คำกริยาต้องเติมเต็ม
คือ คำกริยาที่ต้องมีนามวลีทำหน้าที่เป็นหน่วยกรรมเติมเต็มตามหลังเสมอ ได้แก่ เป็น เหมือน คล้าย เท่า ใช่ มี เกิด ปรากฏ ใน เช่น

-เขาเป็นครูอยู่ชายแดนมาสิบปี

-เขาเหมือนพ่อมาก

-สุมนหน้าตาคล้ายแม่

-ขันใบนี้ขนาดเท่าใบนั้น

-เด็กคนนั้นใช่สมศักดิ์แน่นะ

นามวลี ครู พ่อ แม่ ใบนั้น สมศักดิ์ บ้าน ภาวะฝนแล้ง เงาราง ๆ ที่ตามหลังคำกริยา เป็น เหมือน คล้าย เท่า ใช่ มี เกิด ปรากฏ ไม่ได้ทำหน้าที่เป็นหน่วยกรรมหรือหน่วยเสริมความบอกสถานที่ แต่ทำหน้าที่เป็นหน่วยเติมเต็มของคำกริยาที่มาข้างหน้า

คำกริยานำ
คือ คือคำกริยาที่ต้องปรากฏหน้าคำกริยาอื่นเสมอ เช่น ชอบ พลอย พยายาม อยาก ฝืน หัด ตั้งใจ ห้าม ช่วย กรุณา วาน เช่น

-เขาชอบเป็นหวัด

-คนไข้ฝืนกินยาจนหมด

-วันนี้เด็กพลอยเปียกฝนไปด้วย

-เราพยายามเตือนเขาแล้ว

-ตอนนี้เขาอยากพักผ่อนมาก

-นักเรียนตั้งใจฟังครู

คำกริยาตาม
คือ คำกริยาที่ปรากฏหลังคำกริยาอื่นอยู่เสมอ เช่น ไป มา ขึ้น ลง เข้า ออก บางคำก็มีรูปเหมือนกริยาสกรรม เช่น ไหว้ ไว้ เสีย เอา เช่น

-เขาส่งพัสดุไปแล้ว

-พวกเรากลับจากเที่ยวกันมา

-ลูกโป่งค่อย ๆ ลอยขึ้น

-น้ำลดลงมากแล้ว

-พยายามเข้าอย่าได้ย่อท้อ

-เขาเก่งออก

-เขาหยิบยื่นไมตรีให้ก่อน

อ้างอิง http://www.krupakdee.com/คำกริยา/